Ballada o Dmuchawcu

Ballada o dmuchawcu

Nie dmuchaj 

Tak mocno

Nie dmuchaj

Bo przez to mocne

Dmuchanie

Wnet ze mnie

Opadnie wszystko

A jakże bardzo

Przez moje całe

Pięć minut

W tej mojej całej

Okazałości

Trwać

I trwać

I trwać jeszcze

Pragnę

Bo jeśli ze mnie

Opadnie wszystko

To już nie będę

Kim jestem

A tu kolejna

I wiosna

I lato

A może

A może

I złota

Jesień

I Złota Jesień

Bezwzględnie  moja

Nadejdzie

Jeszcze

Bom ja

Ów świat jakich mało

Nawet w euforii

W ekstazie

Nawet i

W strugach deszczu

Delikatności

Nigdy za wiele

Choć jakże często

Tak wiele pragnę

Tyle motyli Dokoła

Każdy w podziwie

Głowi się każdy

W podziwie

Pomimo wiatru i szumu

To w jakże wielkiej

Harmonii

To jakże cicho

Jakże delikatnie

Niejeden Przygodny

Zefirek

Jakże subtelnie

Mnie ukołysze

Jak nikt

Jak nigdzie

Nie dmuchaj tak mocno

Nie dmuchaj

Choć zmierzch już

Zapadł

I rosa usiadła

To sztuka

Żeby tak dmuchać

Może w zachwycie

I bez pamięci

Ażeby nic

Ale to nic a nic

Nie uronić

Choćby i nawet

Do samego rana

Ilustracje

Irena Zdrojewska

Archiwum Internetowe

Dmuchawce

Dmuchanie w Dmuchawce

Ilustracje 

Archiwum Iternetowe

Stanisław J. Zieliński

Tekst

Stanisław J. Zieliński

10.05.2017 r