I wynika z tego morał Zawsze kiedyś dopniesz swego Jeśli będzisz Dobrze orał

 

I wynika z tego morał

Zawsze kiedyś

Dopniesz swego

Jeśli będziesz

Dobrze orał

Świszczygłowa 

Z Piszczypałą

Ot mieszkali

Od lat obok

I chodzili

Jakże często

Li tylko jedną

Jedyną drogą

Każde jednak

Szło oddzielnie

Bo na drodze

W dodatku li tylko

Tej jedynej

Tej jedynej jednej

Nie wypada

Świat jest mały

Tak naocznie

By lgnąć zaraz

Do pierwszego lepszego

Piszczypały

Co świat powie

Tak myślała

Świszczygłowa

I tak myślał

Piszczypała

 

Nie wybaczą tego ludzie

Choć by mieli się

I ku sobie

I tak było

Od lat wielu

Szli ku sobie

Obok siebie

Za to czyści

I bez grzechu

Niemalże się ocierając

Aż to trzecie się znalazło

I od razu tak natychmiast

A nazwisko

Dyrdymała

Poszło wraz

Ze Świszczygłową

A co na to

Piszczypała

Czeka by coś

Nagle trzasło

Wtedy także

Także on

I natychmiast

I tak nagle

Zajmie się tą

Świszczygłową

No bo ile

Można czekać

I tę kradzież tolerować

I już nigdy nie odpuści

Nie odpuści

Za skarby żadne

A co na to

Świszczygłowa

Szczęśliwa bo nic

O tym nie wie

Jak to wiecznie zagoniony

Piszczypała

Nie miał czasu

By powiedzieć

Choć na tyle

By przystanąć

I chociażby symboliczny

Gest okazać

Swoim sercem 

Jednakoż zawsze wrażliwy

Na każde zagubione serce

By nie łkało

Samo w bólu

No bo tak

Samotne serce

Jakże długo

Tak łkać może

Żadna chwila

Do stracenia

Bo i czas

Za szybko biegnie

I tak dumał

Piszczypała

Aż go naszła

Świszczygłowa

I już chyba

Nic nie trzeba

Nic dodawać

I nic ujmować

Z kapelusza

I z sufitu

Tym bardziej że 

Rok był siedział 

Na zarobkowej migracji

Pod samym Londynem

Pracowity Dydymała

 

Dwa i dwa

Już było cztery

A co na to

Dyrdymała

Poszedł w świat

I słuch zaginął

Tak przed siebie

Tak daleko

Aż zanikło

Za nim echo

Jakby wcale go

Nie było

I wynika 

Z tego morał

Zawsze kiedyś

Dopniesz swego

Jeśli będziesz

Dobrze orał

Ilustracje

Archiwum Internetowe

Tekst

Stanisław Józef Zieliński

8.01.2021