O czym dziś myśli Nestor Gdańskich Patryc juszy Eugeniusz Lorek

Kapitan Zbynio

I to nie żart

Roznosi róże

Każdego dnia

Gdy tylko ranek
I  dzień aż po zmierzch

Kapitan Zbynio

Roznosi róże

Do swoich wszystkich

Najczulszych Serc

Kapitan Zbynio

Sam szok i szpan

 
Roznosi Róże

I zawsze Tylko

Z naręczem Róż

Co dzień Przemierza

To swoje Miasto

Swoje do bólu

To  jakże swoje
Jakże swoje 
Miasto Gdańsk

A wszystkie róże

Najświeższe z róż

Że sama czerwień

I tyle mocy

Tyle wigoru

I tyle słońca

Choćby  nad Motławą

Znów były
Nowe 
Zastępy chmur 

 

I nawet Neptun

Jest z tego rad

Że jest ktoś taki

Kto co dzień róże

I z taką chęcią

I z takim taktem

Co dzień roznosi

Do Gdańskich Dam

Które tak bardzo
Zajęte są 
I swoją pracą
I swoim domem
Przynosząc róże 
Różą przypomina im
I jakże mocno
I jakże stanowczo
By jednak były 
Zawsze uśmiechnięte
Bo gdy radosny uśmiech na twarzy
To zawsze będą 
Radosne
Zawsze szczęśliwe
I zawsze młode

Kapitan Zbynio

Co dzień

Dzień w dzień

Roznosi róże

A w różach radość

I dobro i wdzięk

Lecz i tę wdzięczność

Że tak co dnia

Jest taki Ktoś

Taki porządny Ktoś

Kto świeżymi różami

Czasami jeszcze

Z kroplami rosy

Obdziela cały

Niewieści Gdańsk

Same Księżniczki
A z tych Księżniczek
Jakże słynie 

Jakże słynie 
Cały Gród Gdańsk

Kapitan Zbynio

Zna ich sekrety

Do każdej co dzień

Gorliwie przemierza

Nieraz i nawet

Dziesiątki dróg
Dziesiątki lat

Żadnej nie ominie
Kapitan Zbynio

Już taki jest

Każda Księżniczka

Musi mieć różę

Aby mieć mogła
I aby mogła 
Rozpocząć swój nowy

Szczęśliwy dzień

 
Kapitan Zbynio

I to nie żart

Roznosi róże
Każdego dnia

W świątek i w piątek

Już taki jest

Kapitan Zbynio

Jakże codziennie

Zatroskany o to

 

 









By w Gdańsku

Każda Gdańska Księżniczka
Każda jakaż róża przecież

Zaczęła z różą

 Kolejny nowy
Szczęśliwy dzień

Kapitan Zbynio
Wie co to  znaczy 
Szczęśliwy dzień
Wie od Maryni 
Po wszystkie czasy
Bowiem Marynia 
Zna mowę kwiatów
Zna mowę ptaków
Także mew i gołębi
Bowiem przez lata
Na Rynku Zielonym
Tuż obok Hali
Do ludzi także
Przesyła kwiaty 

 
Dobrze że jeszcze 
Są tacy Posłańcy
Posłańcy Motyle
Posłańce Anioły
Których codzienną misją
Są kwiaty
A z nimi
Chwile same radosne
Chwile szczęśliwe
I chwile dobre
Tak zawsze szczerze
Przypominane
I dzięki temu
Niezagubione 
Lecz zawsze jakże  w porę

Obecne 

Gdy tylko ranek
I dzień
Po sam zmierzch
Kapitan Zbynio
Roznosi róże
Do wszystkich swoich
Najczulszych Serc

Ilustracje

Archiwum Internetowe
Stanisław J. Zieliński

Tekst

Stanisław J. Zieliński

12.09.2017